Ninh Binh & Hoi An

Eindelijk!! De zon is gaan schijnen in Vietnam. Afgelopen dagen lekker wat strand uurtjes gepakt. We zijn allebei best wel 'n beetje dol op bruin worden dus een van de eerste dagen lekker verbrand natuurlijk.

Maargoed even terug naar vorige week. Van Halong bay zijn we door gegaan naar een klein stadje Ninh Binh. Er is daar vrijwel niets te beleven maar we hadden er toch leuke dingen over gehoord en gelezen. We zijn de eerste dag met een bootje over de Tam Coc rivier geweest. Het is een smalle rivier tussen de bergrotsen door. Ook wel genoemd "Halong Bay op het land". Schitterend! Onderweg kwamen we twee grotten tegen waar we onderdoor gingen met het bootje. Ik ben maar met m'n ogen dicht in elkaar gaan zitten want de vleermuizen vlogen om je oren heen!

Vanaf het moment dat we in Hanoi aankwamen hebben we alleen maar kleine winkeltjes gezien die shampoo, deo, wasmiddel etc verkocht of winkeltjes met frisdrank en koekjes. Heb me al die tijd al afgevraagd waar ze dan de rest kochten. Maar in dit kleine gehuchtje heb ik overigens wel de eerste supermarkt in Vietnam gezien.

'S avonds wilde we even ergens 'n hapje gaan eten. Met als voorkeur geen rijst etc. Toen we t hotel uitliepen hadden we de hoop eigenlijk al opgegegeven. Maar toch liepen we ineens langs een skybar. Niet zo hoog als in Bangkok maar het zag er goed uit. Helemaal happy kwam er een meisje op ons af en liep met ons mee naar naar boven. Even later kwam ze aan tafel en vroeg ze of ze even bij ons mocht komen zitten. Ze vertelde dat ze Engels les op school heeft en dat graag wil verbeteren voor een betere baan. Ze werkte een hele vragenlijst af en al gauw zat ons tafel vol met haar collega's. Toeristen zien ze hier amper in het dorpje dus dat vonden ze helemaal geweldig.
Ze werkte hier als gastvrouw en plaatste een andere toerist op het tafeltje naast ons. Iets ouder dan ons en had een motor gekocht om door Vietnam te rijden.
De bar was pas geopend en ze stelde voor om ons drieën een rondleiding door het gebouw te geven. We hebben ons ogen uitgekeken, had alles wat je niet had verwachtte. Het bestond uit 10 verdiepingen met op elke verdieping 3 karaoke kamers! Hip ingericht met flessen drank, hapjes en loungebanken. Grote flatscreen ging aan en geloof me, een goede geluidsinstallatie dat natuurlijk even werd getest en we zo even ons mini feestje hebben gehad.

De volgende dag iets te laat opgestaan en met de scooter richting het National Parc gereden. Het was een klein beetje aan het regenen dus besloten we heel verstandig onze net aangeschafte charmante poncho aan te doen. Het was zo'n 60 km rijden maar volgens onze hotel manager prima te doen. Stadje uitrijden, over de brug, eerste links, alsmaar rechtdoor tot je een bord ziet waar je moet afslaan en het laatste stuk moet je misschien lopen want de weg is daar niet zo goed.
Na 50 km nog geen bord gezien natuurlijk en kwamen we uit op 'n hele slechte weg met enorme hobbels en giga regenplassen. Dus we dachten dat dit het laatste stuk zou zijn. Na een tijdje toch maar een poging gedaan om het te vragen. Uiteraard dat niemand Engels spreekt maar met handen en voeten kon iemand ons duidelijk maken dat we zo'n 25 km terug moesten. Top! Weer terug over de hobbelige weg en nog maar eens vragen. Twee jongens wezen ons het bord met de afslag van het National Parc aan. Te zien vanaf 1 kant van de weg. Handig hè?! Na een klein uurtje nog niks gevonden en zijn we maar we omgedraaid naar huis. Ondertussen nog steeds onze poncho aan, die bij mij tot m'n enkels komt. Onder de modder! Staat uiteraard op foto maar publiceren we helaas niet. Geloof me, heeft geen meerwaarde!

Na een half uur onder de warme douche werden we opgehaald met de bus die ons 1000 km verder zou brengen. Ik stap de bus in, van de chauffeur mocht ik niet verder lopen en hij bleef maar naar m'n voeten wijzen. Ik dacht al wat moet je nou.. Geeft ie een plastic zakje aan waar m'n slippers in moeten. Begreep er geen bal van maar ik dacht het zal wel. Tot ik de bus inkeek en m'n lach niet kon inhouden. Ik had namelijk een gewone bus verwacht maar er waren 3 rijen van twee hoog met allemaal bedjes, de helft lag al lekker met een dekentje over zich heen en op de paden daartussen lagen matten waar ook mensen op konden liggen, super grappig gezicht. Aziatisch maatje, voor mij prima voor kev wat minder.

In Hoi An zijn we 4 dagen gebleven. Ontzettend leuk stadje. In heel Vietnam zit je in een restaurant onder 'n tl buis te eten en hier hangen door de hele stad allemaal lampionnetjes. Heel knus. Vanaf de brug een drijf kaarsje het water op laten drijven en een wens gedaan!

Gister op aanraden van de lonley planet een tour gedaan met meneer Phoung. Die zichzelf helemaal bekend heeft gemaakt. Hij neemt je mee naar zijn woonplaats 15 km verderop. Samen met een Duits stel gingen we naar zijn huis toe. Hij vertelde ons over de oorlog in 1970 waarin hij mee had gevochten, cultuur en het leven van de mensen hier in Vietnam. Soms helaas niet helemaal duidelijk verstaanbaar allemaal maar was heel interssant. Daarna mochten we rondkijken in zijn eigen huis en heeft hij z'n geboortedorp laten zien.

Vanmiddag voor we weer zouden vertrekken nog even naar het strand geweest dat ons gister werd aangeraden door het Duitse stel. "Hidden Beach" heette t. Smal weggetje ernaar toe en het was een klein en mooi strandje. Het vrouwtje wat daar aan het strand woonde, maakte je drankjes en hapjes in eigen keuken. We hebben zelfs in haar privé badkamer gedoucht. Kan allemaal hier in Vietnam!

Het verhaal is misschien een klein beetje lang geworden maar we hadden weer een 12 uur durende rit voor de boeg dus had toch niet zoveel boeiends te doen.

Liefs van Kevin & Sanne